نقش مهارت های حل مسئله و خودکار آمد پنداری در تبیین رفتار های پرخطر دانش آموزان

زمینه و هدف:  مفهوم گسترده رفتار پر­خطر، سلسله­ ای از رفتار­ها را در ­بر­می­ گیرد که نه تنها برای فرد دارای رفتار­های پر­خطر و افراد مهم زندگی وی زیان­­ های جدی به بار می­ آورد، که باعث صدمه غیر­عمدی به افراد بی­ گناه دیگر نیز می­ شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش مهارت­ های حل­ مسئله و خودکار­آمد­پنداری در تبیین رفتار­های پرخطر دانش ­آموزان انجام شد. روش:  مطالعه از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی دانش­ آموزان دختر دبیرستانی شاغل به تحصیل در مدارس دولتی ناحیه 2 آموزش و پرورش شهر رشت در سال تحصیلی 94-95 تشکیل دادند که250 نفر دانش­ آموز از طریق نمونه­ گیری خوشه ­ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ­های حل ­مسئله (کسیدی و لانگ، 1996)، خودکارآمدی اجتماعی نوجوان (کنلی، 1989) و رفتارهای پرخطر (زاده­محمدی، احمدآبادی و حیدری، 1390) پاسخ دادند. یافته ­ها:  نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین  مهارت ­های حل مسئله و خودکارآمدپنداری با رفتارهای پرخطر رابطه وجود دارد ( 0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مهارت­ های حل مسئله و خودکارآمدپنداری می ­توانند 8 درصد از رفتارهای پرخطر را پیش­ بینی کنند (0/0001>P).    نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت افزایش مهارت­ های حل­ مسئله و خودکارآمدپنداری در دانش ­آموزان باعث می­ شود تا کمتر به رفتارهای پرخطر بپردازند و برای حل مسائل خود از راهبردهای حل مسئله مختلف استفاده کنند.